Nie jest to Pearl Jam z debiutu. Nie jest to też ten sam zespół, który nagrywał Vs. czy Vitalogy. Czy to źle? Akurat w tym wypadku niekoniecznie bo Yielda świetnie się słucha. Zespół zafundował nam tutaj podróż przez różne oblicza rockowego grania. Nie brakuje tu prawdziwych petard, killerów koncertowych: „Brain Of J.” na otwarcie krążka oraz „Given To Fly”(wydany na singlu). PJ idzie o krok dalej w „Do The Evolution” – utworze zadziornym, surowym, garażowym. Mi kawałek ten kojarzy się z klimatami „Spin The Black Circle” tylko tempo jest wolniejsze. No i to by było na tyle jeśli chodzi o rzeczy w stylu „hard”. Pozostała część Yielda jest zdecydowanie spokojniejsza. Nie brakuje tu gitarowych ballad: „Wishlist”(delikatny, subtelny ale moim zdaniem trochę naiwny), „Low Light”(podobne klimaty jednak o wiele lepszy, ma w sobie „to coś” czego brakuje w „Wishlist”), „All Those Yesterdays”(a to kojarzy mi się z klimatami teksańskimi, sobotni wieczór i kapela grająca w zadymionej, przydrożnej knajpie). Na spokojnie, z fajnym brzmieniem gitary zagrany jest „No Way”, interesujący muzycznie jest „Faithfull”(świetne wprowadzenie). Pazurki w refrenie pokazuje „Pilate”. Yield to także 2 krótkie przerywniki muzyczne: „czerwona kropka” oraz „Push Me, Pull Me”. Jest to chyba wspomnienie czasów Vitalogy. W każdym razie niczego ciekawego to nie wnosi, nabija jedynie liczbę utworów na płycie. Obu tworów spokojnie mogłoby tu nie być. No i na koniec 2 rodzynki, zdecydowanie ścisła czołówka najlepszych utworów stworzonych od czasów Yield. „MFC” zagrany jest na ciężko, świetnie brzmi gitara we wprowadzeniu, w refrenach robi się niezły kocioł. „In Hiding” – moim zdaniem jeden z najbardziej niedocenionych utworów grupy. Rzecz przebojowa, chwytliwa z szybko wpadającym w ucho refrenem. No i tak właśnie wygląda Yield. Nie jest to na pewno szczytowe osiągnięcie zespołu ale wstydu nie ma – Pearl Jam nagrał album, którego przede wszystkim fajnie się słucha i chyba o to chodzi? W dyskografii Veddera i spółki po 1998 roku nie ma pozycji, której słuchałoby się zdecydowanie lepiej niż Yielda. A czy to świadczy o poziomie tego krążka czy o kryzysie twórczym grupy to już kwestia gustu;)

Moja ocena -> 8/10